Twój Duch

To już 4 lata, gdy Cię nie ma.

2 kwietnia godz. 21:37 odszełeś do domu Ojca.

Twoja droga skończyła się.

Nigdy więcej nie spotkamy się, to już był ostatni raz.

Lecz na zawsze obiecuję Ci, że w moim sercu pozostanie zawsze ślad.

Twoje słowa pozostały na serca mego dnie.

Nauczyłeś mnie jak mam żyć.

Za to bardzo dziękuję Ci.

Dziś pozostały mi tylko wspomnienia lecz to znaczenia nie ma,

bo ja wierzę dziś w dusz zjednoczenie.

Teraz mogę podziękować Ci za to czego mnie nauczyłeś.

Uczyłeś, że najważniejsza jest miłość do człowieka.

Odtąd jedno już wiem-Kochać trzeba od dziś, jutro późno moze być.

Nigdy więcej nie spotakamy się.

Świecy płomień już zgasł.

II Niedziela Wielkiego Postu

Ewangelia Mk 9,2-10

„Tam przemienił się wobec nich. Jego odzienie stało się lśniąco białe tak, jak żaden folusznik na ziemi wybielić nie zdoła. I ukazał się im Eliasz z Mojżeszem, którzy rozmawiali z Jezusem.”
Mk 9,3-4


W dzisiejszej Ewangelii widzimy jak Jezus przemienia się wobec swoich uczniów. „Odzienie stało się lśniąco białe” fragment ten dowidzi Boskości Jezusa jego odwiecznego złączenia z Bogiem. Przemienienie na górze ma być umocnieniem wiary u Apostołów, jak i przygotowaniem Jezusa na wydarzenia, które mają się wydarzyć w Jerozolimie.

W związku z dzisiejszą ewangelią nasuwają się takie pytania. Kim jest Jezus? Czy zadaliśmy już sobie takie pytanie? A może kim jest dla mnie, czy jest ważny, czy jest tylko od wielkich świąt albo w tedy kiedy jest źle? Każdy z nas powinien przeżyć takie wewnętrzne przemienienie. Wielki Post daje taką możliwość, po przez różne nabożeństwa pasyjne, rekolekcje. To tylko od nas zależy czy skorzystamy, czy otworzymy się na ta największą miłość jaka obdarowuje nas Bóg. I czy chcemy się w tej miłości utwierdzić.